Via partner

Het recht van de snelste Hoe ons verkeer steeds asocialer werd , Thalia Verkade

Artikelnummer: 9789083000718
Artikel 3 van 4
Het recht van de snelste Hoe ons verkeer steeds asocialer werd , Thalia Verkade
€ 13,00 (inclusief btw)
Overzicht

KLIK HIER OM TE BESTELLEN VIA PARTNER

Steekt een hert de weg over of rijden wij dwars door zijn bos heen? Waarom moeten we op een knopje drukken als we de straat over willen steken? En hoe kan het dat we steeds sneller reizen, maar geen seconde eerder thuiskomen?

Van files tot fietssnelwegen, van drempels tot deelauto's: hoe we ons verplaatsen heeft enorme invloed op de inrichting van onze straten, onze steden én onze samenleving. Het bepaalt zelfs hoe we met elkaar omgaan.

In dit boek gaan journalist Thalia Verkade en wetenschapper Marco te Brömmelstroet op zoek naar een antwoord op die ene belangrijke vraag: van wie is de straat? Ze ontdekken dat het verkeer onze publieke ruimte heeft overgenomen – en laten zien dat een radicaal andere inrichting mogelijk is.

Reacties:

'Thalia Verkade is er zo eentje die verder graaft waar anderen ophouden, en uiteindelijk met de meest prachtige en vooral verrassende ontdekkingen en inzichten weer boven komt. Lees alles wat zij schrijft.'

- Joris Luyendijk

'Thalia Verkade bezit de gave om opnieuw te kijken naar dingen die je dacht te kennen. Zoals je eigen straat, fiets of leven. Dit boek is een aanstekelijk pleidooi voor een rustiger, rijker leven.'

- Arjen van Veelen, schrijver

'Ook feiten over de publieke ruimte zijn op normen gebaseerd. Dat laat dit inzichtgevende boek goed zien.'.

- Trudy Dehue, wetenschapsonderzoeker

MENINGEN: Als de auto niet 100 jaar geleden, maar pas nu zou worden uitgevonden, zou het nooit worden geaccepteerd: veel te vervuilend en veel te gevaarlijk. Thalia Verkade laat in een fijne Correspondent-stijl zien waarom we de opmars van de auto de laatste 100 jaar zijn gaan accepteren. En veel meer dan acceptatie: we worden van jongs af aan gedrild, zodat auto’s snel en ongehinderd door de bebouwde kom kunnen rijden.
Tegelijkertijd staat Nederland bekend als fietsland. Dat is niet iets wat natuurlijk gegroeid is; hier is door veel mensen decennialang actie voor gevoerd. Ook de opkomst en ondergang van het anti-auto-protest in Nederland komt uitgebreid aan bod. Ik kende dit gedeelte van de Nederlandse geschiedenis nauwelijks en vond het een erg inzichtelijke verklaring voor de huidige situatie: er wordt nog veel gefietst, maar woonerven lijken voorgoed verleden tijd en volgens “de richtlijnen” is de parkeerplaats voor de school vaak groter dan het schoolplein.
Hoe verder ik in het boek kom, hoe bozer ik word. Hoe is het mogelijk dat we accepteren dat de auto onze samenleving zo verpest? Waarom accepteren we jaarlijks honderden gewelddadige verkeersdoden? Ik wil dit niet. Ik wil dat mijn kinderen zorgeloos naar school kunnen fietsen. Ik wil een straat om te leven, dus meer dan een plek om alleen zo snel mogelijk van A naar B te komen.
Het lijkt of we nu op een kruispunt staan. Aan de ene kant zien we (al dan niet door corona versnelde) initiatieven om de straat terug te claimen van de auto’s. Aan de andere kant worden er nog steeds miljarden euro’s uitgegeven aan extra asfalt. Welke kant gaan we op als de stof van de coronacrisis is neergedwarreld? Elektrische auto’s, meer asfalt en hyperloops voor nóg meer tijdswinst, of eindelijk het besef dat dit niet de oplossing is?
Na het lezen blijf ik achter met een hoofd vol nieuwe inzichten. Alles wat ik dacht te weten over onze openbare ruimte blijkt net iets anders (of totaal anders) in elkaar te steken. Ik heb zin om de barricaden op te gaan en te strijden voor een fijnere leefomgeving. Maar tegelijkertijd hoop ik dat dat niet nodig is: dat politici dit boek ook lezen en het vanaf nu anders gaan doen: minder beleid gericht op snelheidswinst en meer op welzijnswinst.

Wat zit dit boek vol met eye-openers! Het gaat over mij: enerzijds een verstokt gemaksautomobilist met een neiging tot sportief rijgedrag, anderzijds een moeder die dag in dag uit doodsangsten uitstaat met kleine kinderen in het Rotterdamse stadsverkeer. Welke ingesleten politieke prioriteiten, welk versluierend taalgebruik en welk niet-willen-zien er voor zorgen dat deze twee perspectieven niet alleen in mij naast elkaar blijven bestaan, dat legt Verkade in dit boek loepzuiver uit.
Onze publieke ruimte is niet gewoon zoals ‘ie is. Zij is bedacht. Ontworpen. En kan dus opnieuw worden bedacht en ontworpen. Het pleidooi is niet tegen auto‘s, maar voor het maken van een fatsoenlijke overweging over de plaats die deze machines zouden moeten hebben in onze leefomgeving. Dat daar nog maar een paar decennia geleden verwoede discussies over werden gevoerd, zijn we uit het oog verloren. Discussies die hebben voorkomen dat de stad amsterdam tot een wegenknooppunt werd gedegradeerd. Discussies die ons het beste fietspadenstelsel ter wereld hebben opgeleverd. Discussies over leven en dood. Discussies waar we misschien maar weinig zin in hebben. Maar laten we het er nog eens over hebben. Het gaat ons allemaal ten zeerste aan. Wat helpt is dat het boek weergaloos is geschreven; je leest het in twee avonden uit. Ik hoop dat heel veel mensen dat zullen doen.

Wat een goed boek! Zeer verhalend wordt de verkeersdiscours ontleed en inzichtelijk gemaakt waarom deze zo is zoals die is en ter discussie gesteld. Maar ook waarom deze discours langzaam afbrokkelt, net als het Groene Hart dat gedaan heeft. Het huidige verkeerssysteem en -inrichting gaat ten onder aan zijn eigen succes. Hele gebieden, leefomgevingen als steden, woonwijken en natuur zijn verteerd door de drang steeds vaker, sneller en verder te gaan, met name met de auto. De waarschuwing 'maakt meer kapot dan je lief is' of 'kan de gezondheid van u en anderen schaden' kan daar ook wel opgeplakt worden.
Het huidige systeem en inrichting gebaseerd op doorstroming zorgt voor veel (onnodige) slachtoffers, die in de huidige discours gezien worden als 'collateral damage', maar ook veel onbedoelde en ongewenste en onnodige daders die iemand voor hun leven lang invalide of dood rijden. Dat jezelf verplaatsen of ergens iets eerder aankomen mensenlevens mag kosten en onze planeet, land, stad, buurt, openbare ruimte, huis en tuin onleefbaar maakt is iets dat we niet moeten willen. Ook niet voor 15-25% van de mensen en bedrijvigheid voor wie dit systeem in leven wordt gehouden. De perverse denkwijzen, mechanismen en institutionalisatie hiervan wordt op begrijpelijke wijze beschreven.
De andere kant is dat de mensen zich altijd zullen willen verplaatsen, we zijn nu eenmaal een soort nomaden, we hebben nu eenmaal behoefte aan sociale contacten en zijn nu eenmaal nieuwsgierige ontdekkers. Echter dit kan ook op ander wijzen en ook dichtbij en wordt ook aantrekkelijker als je eigen leefomgeving niet meer wordt opgesoupeerd aan enkel mobiliteit of vooral gemotoriseerde mobiliteit, maar er ook plek is om te leven, tot rust te komen en elkaar te ontmoeten.
Een kant en klare oplossing is er nog niet, alles terugdraaien is ook niet wenselijk of realistisch, maar het kennen en erkennen van het huidige systeem kan richting geven aan het vormen van een nieuwe, waarbij het behouden van de goede zaken en het tgengaan van de slechte al heel wat zou kunnen opleveren. Het aanschuiven van andere deskundigen met andere gezichtspunten uit bijvoorbeeld de sociologie, milieu, natuur, cultuur etc. kan helpen tot betere inrichtingen komen waarbij de rechten van een ieder een plek krijgen, veilig zijn en worden gerespecteerd. De huidige Corona pandemie biedt wel een doorkijkje hoe dat kan zijn en hoe je werk, studie en recreatie ook minder, anders, dichtbij of geheel thuis kan doen en combineren.
Het boek is zeker een must read voor mensen die in hun eigen omgeving worstelen of strijden met het systeem en dit ten goede willen veranderen. Het biedt goede munitie om bestaande denklijnen en richtingen te pareren, maar ook inzichten die van de onder te begrijpen en doorgronden. Hopelijk wordt het gelezen door de vele 'verkeerskundigen' en bedenkers van normen en richtlijnen (CROW etc.), beleidsmedewerkers verkeer en planologen en wethouders bij gemeenten en provincies die op lokaal niveau met de problemen van dit tegen zijn grenzen aan zittende systeem worstelen, wellicht ook anders willen, maar het niet lukt omdat ze er niet aan kunnen ontsnappen. Hopelijk worden we zo ook weer NL gidsland op dit gebied!
Hopelijk volgt ook snel een engelse vertaling, voor al die landen en steden die ook met deze problemen worstelen.

Goede timing, middenin de crisis; een tijd waarin veel stilstaat - en de fiets in steden wereldwijd snel terrein wint. 'The Golden Age of Cycling'. Wij weten hier in Nederland niet wat we hebben - dat is ook waarom je echt steeds bozer wordt over de keuze vóór de auto, als je dit boek leest. Je wilt het uitschreeuwen: zet de fiets op één, niet de auto, dan komt de rest vanzelf! Knap niet af op fiets of auto; dit is ook een mooi boek als je gewoon geïnteresseerd bent in hoe dingen kunnen lopen. Als je houdt van filosoferen. Als je interesse hebt in een fijnere wereld. Knap staaltje, dit boek - en nu snel de grens over, zoooo nodig!

Een boek over het paradigma van het verkeer, geschreven in toegankelijke roman-vorm. Super educatief, maar ook geschikt om te lezen voor het slapen gaan. Het verhaal opent je ogen over onze leefomgeving. Activistisch, maar toch genuanceerd, realistisch en niet beschuldigend. Verdrietig, maar ook hoopvol. Niet alleen een reis door je denken, maar ook een reis door de tijd.
De Black Mirror achtige passage is steengoed, en een sterk vervolg op het voorgaande, zeer ontroerende hoofdstuk. Wat een prachtboek. Een ode aan de menselijke maat. Eigenlijk jammer om in één ruk uit te lezen. Politici, beleidsmakers, maar eigenlijk iedereen: lees dit, praat erover, en doe er wat mee!

In een heerlijk, vlot geschreven boek zet Thalia Verkade - samen met Marco te Brömmelstroet - zo'n beetje alle vanzelfsprekendheden rond het Nederlandse mobiliteitsbeleid op z'n kop. Want is het wel zo vanzelfsprekend dat er elk kwartier fileberichten op de radio zijn? Waarom schrikken we van een verkeersinfarct?
Het kan ook anders. Beter vooral. Veiliger. Met een veel minder grote rol voor de auto. Volgens de menselijke maat. Maar dan moet je niet bij Veilig Verkeer Nederland zijn, zo laat Verkade zien. En dan moet er ook het een en ander in ons taalgebruik wijzigen. A must read!

Gewicht
0,407 Kg

Uit jaar:
2020

Uitvoering:
Paperback

Omslagontwerp (Vormgeving omslag):
Martijn van Dam

Auteursfoto (Portretfoto):
Illustratie: Cléa Dieudonné

Eindredactie:
Andreas Jonkers+Willemijn Lindhout

Zetwerk:
Frank August

Aantal pagina's
254

NUR/NUGI
320 Literaire non-fictie algemeen

Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands

Handige links

Zoekopdracht binnen de site

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
Winkelwagen

Links

DVDs

Videogames

Games

© 2018 - 2024 Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands | sitemap | rss