Via partner

Twintig regels liefde wat zou je zeggen als je nog één kans had om een brief aan je geliefde te schrijven? , Rowan Coleman

Artikelnummer: 9789022580936
Artikel 31 van 43
Twintig regels liefde wat zou je zeggen als je nog één kans had om een brief aan je geliefde te schrijven? , Rowan Coleman
€ 10,00
Overzicht

KLIK HIER OM TE BESTELLEN VIA PARTNER

Wat als je nog maar één kans had? Eén kans om een brief achter te laten voor degene van wie je houdt? Wat zou je dan schrijven?

Realistisch maar ook emotioneel
Tijdens haar nachtdiensten schrijft verpleegkundige Stella brieven voor haar patiënten. Daarin vertellen ze aan hun geliefden over hun gedachten, hun gevoelens, en over hun laatste wens. Soms staan er praktische tips in – hoe werkt een wasmachine? – en soms ouderlijk advies – hoe word je een goede vader? Stella belooft dat ze de brieven pas na hun dood zal versturen. Maar dan breekt ze die belofte: er is één brief waarvan ze vindt dat ze die op tijd moet posten, om iemand een laatste kans te geven op verzoening en een goede afloop…
 

De pers over Twintig regels liefde

‘Hartverscheurende roman.’ Libelle

‘Niet weg te leggen is het ontroerende Twintig regels liefde van Rowan Coleman, die sentimentaliteit vakkundig omzeilt.’ Margriet

‘Ik kan nauwelijks in woorden uitdrukken hoe goed ik dit boek vond. Het maakte me aan het lachen en aan het huilen en ik kon niet stoppen met lezen.’ Katie Fforde

‘Coleman heeft dit ontroerende verhaal met hartverscheurende brieven toch goed weten te vertellen. Ondanks het gegeven dat het onderwerp zwaar en realistisch is, voelt het nergens te zwaar.’ Hebban.nl

MENINGEN: Wat zou je zeggen als je nog één kans had om een brief aan je geliefde te schrijven?
Stella is verpleegkundige in een hospice- en revalidatiecentrum. Zij begeleidt daar ernstig zieke mensen, vaak tot aan hun dood. Stella is getrouwd met Vincent, maar hun huwelijk bevindt zich in zwaar weer.
Hope is geboren met een ernstige longziekte. Zij heeft cystic fibrosis – ook wel taaislijmziekte genoemd. Ze is heel bevattelijk voor bacteriën en virussen, in haar geval kan dit tot de dood leiden. Ben is haar beste vriend en probeert haar meer uit haar zelfgecreëerde en veilige cocon te krijgen en haar aan te sporen tot meer uit het leven te halen.
Hugh woont nog alleen in zijn ouderlijk huis. Hij is opgevoed door zijn vader die inmiddels is overleden. Toen hij tien jaar was heeft zijn moeder zichzelf van het leven beroofd. Het is altijd moeilijk geweest om dit te kunnen verwerken. Hugh is erg op zichzelf. Als hij zijn nieuwe buren leert kennen, een alleenstaande moeder met een tienerzoon, bloeit hij weer wat op.
Tijdens haar werk schrijft Stella brieven voor haar stervende patiënten aan hun geliefden, met de belofte deze pas te zullen versturen als diegene is overleden. Maar dan is er één brief waarvan Stella vermoedt dat ze die misschien beter gelijk al moet versturen. Breekt ze haar belofte of niet?
Rowan Coleman is auteur van twaalf romans. Ze woont met haar man en hun vijf kinderen in Engeland. Twintig regels liefde is het eerste boek wat Boekerij van haar uitgeeft wat naar het Nederlands vertaald is.
Deze auteur was mij voor het lezen van dit boek totaal onbekend. Wat mij triggerde om dit boek te lezen was het concept van brieven schrijven aan geliefden of naasten door mensen op hun sterfbed. Dit vind ik zo’n mooi en origineel gegeven voor een boek.
De auteur neemt ons mee in het leven van de drie personages Stella, Hope en Hugh. Het zijn drie verschillende verhaallijnen die steeds meer in elkaar overlopen. Tussen hun belevingen door krijgen we af en toe een brief van Stella te lezen die zij geschreven heef voor haar patiënten. Iedere brief heeft weer een andere strekking. Dit loopt onder andere van een liefdesverklaring, tot praktische tips, tot verontschuldigen, tot opbiechten.
Tijdens het lezen heb ik meerdere keren kippenvel van ontroering gehad door de beschrijvingen van Rowan Coleman. Omgaan met verlies en beperkingen, doorgemaakt trauma, veranderende rolpatronen, verdergaan na een moeilijke periode, verschillende soorten rouwverwerking. Allemaal heftige en realistische thema’s die heel mooi verwerkt zijn door de auteur. Uiteindelijk is het (onvoorwaardelijke) liefde wat als rode draad door Twintig regels liefde heenloopt. Liefhebben en geliefd worden, of het nou om familie, vriendschap of je partner gaat, overwint heel veel. Uiteindelijk hebben we het ook allemaal nodig.

‘Elke brief een ander verhaal, een ander leven, een andere erfenis.’
Het verhaal is onderverdeeld in hoofdstukken van een aantal hoofdpersonages. En tussen die hoofdstukken krijg je als lezer de brieven te lezen die de stervenden aan hun nabestaanden hebben geschreven. Stella schrijft deze brieven die haar patiënten haar vragen te bezorgen. Wanneer ze overleden zijn zorgt ze daarvoor. Het is een manier om de overledene nog eenmaal een stem te geven. Soms voor een liefdesverklaring, een opmonterende poging niet in verdriet te verdrinken of een laatste boodschap. De meest bijzondere brieven passeren de revue. Wonderlijk genoeg zitten er verschillende tussen die je hardop laten lachen. Het zijn ronduit grappige en luchtige brieven die laten zien hoe divers de mens is. Maar natuurlijk zijn er ook brieven die voor een brok in je keel zorgen, de tranen laten komen. Zo puur en menselijk, die laatste woorden kunnen zo’n impact maken, zelfs als ze fictief zijn.
De personages zijn heel divers en toch hebben ze iets met elkaar gemeen. En wat dat is ontdek je al vrij snel tijdens het lezen. Het is in ieder geval totaal niet wat je verwacht. Je maakt in het verhaal van Stella kennis met een aantal zeer uiteenlopende karakters, iedereen heeft zo zijn/haar eigen verhaal te vertellen.
Wat al deze personages met elkaar te maken hebben wordt gaandeweg wel duidelijk. Hun verhalen worden op een prachtige en vloeiende manier met elkaar verweven. De rode draad door het verhaal is Stella, zij is de verbindende factor in het geheel. Haar verhaal zou door zoveel meer vrouwen verteld kunnen worden, het is bijzonder actueel ook. De schrijfstijl van Coleman is heel vlot, integer en met vlagen bijna poëtisch. Ze weet verdriet en humor perfect te combineren, heel bijzonder. Dat heeft ongetwijfeld ook met de brieven te maken die soms echt hilarisch zijn of verwijtend. Het boek is vooral erg indrukwekkend. De levensloop van de mens is een fascinerend iets natuurlijk. Niemand wordt geboren met een uiterste houdbaarheidsdatum. Daarbij is het ook lang niet iedereen gegund een brief te kunnen schrijven en die laatste woorden uit te spreken en door te geven. Dát aspect maakt dit verhaal vooral zo bijzonder. De indringende laatste levensfase waar dit boek op gebaseerd is, de mensen die wél de kans krijgen om nog een laatste woord uit te spreken, is bijzonder en verdrietig tegelijk. Vooral het verhaal van Issy, zo jong nog, heeft veel indruk gemaakt. Ze weet dat ze spoedig zal sterven. Issy had nog zoveel plannen, nog zoveel wensen die niet eens zo moeilijk in te willigen zouden zijn. Ze wil dat Stella een brief voor haar schrijft, nu kan het nog. Het leven is soms zó oneerlijk…….zo hard.
‘Twintig regels liefde’ is een mooi, spraakmakend, indrukwekkend en emotioneel beladen boek. Een práchtig boek, zo uit het leven gegrepen. Mooie personages, een prachtige schrijfstijl (met een super vertaling) en een onvermijdelijk thema in dit aardse leven: afscheid nemen…... Een absolute aanrader voor alle lezers die van een levensecht verhaal houden. Een verhaal dat blijft hangen.

Twintig regels liefde is een erg mooi boek met een lach en een traan.
Ik heb het boek met erg veel plezier gelezen.

De vormgeving van dit boek past zo ontzettend goed bij het verhaal. Je ziet de voorkant en denkt dat het een lief en mooi boek is, en dat is het ook. ‘Twintig regels liefde’ gaat vooral over de liefde die mensen op hun sterfbed voelen. Omdat het in het boek meestal gaat over mensen die op sterven liggen, zou je verwachten dat het een heel zwaar en heftig boek zou zijn, maar het tegendeel is waar.
Doordat het over die liefde gaat, voelt het namelijk niet zwaar aan. Natuurlijk is het best heftig en heb ik ook af en toe wel zitten lezen met tranen in mijn ogen, maar dat is meer omdat het zo lief en mooi was, dan dat het heel zwaar aanvoelt. En dat vind ik zo knap gedaan. Rowan Coleman heeft het talent om je gelijk thuis te voelen in het verhaal, je hebt het idee alsof verpleegster Stella haar verhaal aan je vertelt en je bent alleen maar geboeid en wilt meer over haar weten.
Ondanks je je zo thuis voelt in ‘Twintig regels liefde’ en je soms echt gevoelens ontwikkeld voor de personages, had ik geen zwaar gevoel toen het boek eindigde. Ik had nog wel twee keer zo lang in de wereld van Stella willen leven, omdat het zo fijn aanvoelt. Ze combineert de dood met een mooie boodschap: vertel iedereen gewoon wat je voelt voordat het te laat is.
‘Twintig regels liefde’ is zo’n boek dat je niet snel zal vergeten. Het voelt aan als thuiskomen en ik weet zeker dat iedereen hier een traantje bij weg zal pinken tijdens het lezen. Een prachtig boek, niet alleen van binnen maar ook van buiten.

Ik vind dit dus echt een aanrader. Een prachtig meeslepende en aangrijpende roman. Ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen! Hier en daar echt wel met een brok in mijn keel gezeten, maar bij veel stukken gelukkig ook met een glimlach.

Gewicht
0,462 Kg

Uit jaar:
2016-2017

Uitvoering:
Paperback

Omslagontwerp (Vormgeving omslag):
Wil Immink Design/iStock

Auteursfoto (Portretfoto):
Adam Evans

Zetwerk:
Ceevan Wee

Vertaald door:
Mireille Vroege

Oorsponkelijke titel
We Are All Made of Stars

Aantal pagina's
350 incl. Epiloog+Dankwoord

NUR/NUGI
302 Vertaalde literaire roman, novelle

Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands

Handige links

Zoekopdracht binnen de site

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
Winkelwagen

Links

DVDs

Videogames

Games

© 2018 - 2025 Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands | sitemap | rss