Via partner

Afrit Akersloot een reis langs plaatsen waar niemand de baas is , Carola Houtekamer

Artikelnummer: 9789045038308
Artikel 1 van 2
Afrit Akersloot een reis langs plaatsen waar niemand de baas is , Carola Houtekamer
€ 7,00
Overzicht

KLIK HIER OM TE BESTELLEN VIA PARTNER

Tien jaar lang hingen de NRC-journalisten Carola Houtekamer en Freek Schravesande voor "Afrit Akersloot' rond in het land, immers: als je Nederland echt wilt leren kennen, moet je de afrit nemen. En dan rondhangen. Dan zie je dat alles anders is dan je dacht. Dat de Nederlander het liefst vakantie viert in een hotel aan de ¬A9. Dat een saai bedrijventerrein bij Nieuwegein kan veranderen in een wetteloze jungle. Dat de inbrekers van de Haagse Quote 500-bende in hun eigen wijk bekendstaan als Robin Hood.
Ze observeerden Nederland vanuit verschillende locaties: in een hotel, een volksbuurt, bij een kerncentrale, op een camping, een industrieterrein, een luchthaven. Met open blik en oog voor detail vertellen ze de bijzondere, vrolijke en soms droevige verhalen van deze plekken. Wie "Afrit Akersloot' leest, leert de grijze vlekken op de kaart kennen.

MENINGEN: 'NRC'-journalisten Freek Schravesande en Carola Houtekamer trokken de afgelopen tien jaar zonder actuele aanleiding naar plekken waarvan je zou denken dat er dan niets opmerkelijks gebeurt. Zoals een Van der Valk-hotel, een bedrijventerrein in Nieuwegein, het dorp Boven-Hardinxveld en luchthaven Schiphol. Ze verbleven meerdere dagen op die plekken en dan blijkt dat het gewone leven vol boeiende verhalen zit. Als je maar kijkt, luistert en mensen aanspreekt, kom je veel te weten. Over alle stiekeme afspraakjes in het hotel, over de moord op een bloed onder de nagels weghalende dorpsgenoot, over een bordeel dat een zegen voor de openbare orde blijkt te zijn en de daklozen die op Schiphol wonen. Lange reportages in de beste traditie van de specials die in 'Vrij Nederland' stonden in de jaren zeventig. Eerder stonden ze in 'NRC', nu gebundeld tot zeer leesbare spiegel van hedendaags Nederland.

Ria Warmerdam

Wanneer je voor het lezen de ondertitel 'Een reis langs plaatsen waar niemand de baas is' ziet, denk je als lezer dat het nog alle kanten op kan. Toch heb je na het lezen alle begrip voor deze zin. De plekken die besproken worden hebben inderdaad hun eigen regels en vaak begrijpen mensen die er niet genoeg tijd doorbrengen niet hoe het er werkelijk aan toegaat. Houtekamer en Schravesande proberen in 'Afrit Akersloot' toch om een beeld te scheppen van deze grijze vlekken op de kaart. Zodat je toch het gevoel hebt na het lezen dat je stukje wijzer geworden bent. Dat je een stukje Nederland van een andere kant hebt leren kennen.

"En als je maar lang genoeg ergens rondhangt, blijkt - als bonus - het normale vrijwel altijd knotsgek te zijn."

Carola Houtekamer en Freek Schravesande zijn beide verslaggever bij NRC Handelsblad. Ze mochten samen tien jaar rondhangen in Nederland van NRC en volgden de werkwijze van journalist Gerard van Westerloo. "Zoek een plek waar niks aan de hand is. Ga erheen zonder vooropgezet plan. Spreek daar met iedereen. Spreek mét mensen, niet over ze. Stop pas wanneer je zelf meent dat het verhaal af is." Zo gezegd, zo gedaan. Ze bezochten een hotel, een luchthaven, een industrieterrein, een camping, een plaats delict, een Haagse volksbuurt en een kerncentrale.

De hoofdstukken in 'Afrit Akersloot' zijn vrij verschillend qua gevoel. Dat hangt vast ook samen met de tijd die de reporters doorbrachten op de besproken plek. Een week in het van der Valk hotel zorgt voor een andere hoeveelheid aan informatie dan een jaar rondhangen op een industrieterrein. Uit die tijdspanne van een jaar proberen ze een totaalbeeld te creëren én de verhalen die ertoe doen of die het meest zijn bijgebleven te selecteren. In het hotel wordt er meer gefocust op de mensen en hun leven.

Alles is opgetekend in een eenvoudige schrijfstijl die makkelijk leest. Daar komt nog bij dat het een vrij dun boek is en dat zorgt ervoor dat je in een avond de wandeling door alle plekken wel voltooid hebt. Had het meer mogen zijn? Zeker wel. Er hadden nog meer plaatsen mogen besproken worden. De nieuwsgierigheid van de mens is immers onstilbaar en dit boek is toch een beetje als gluren bij de buren. Gezond voyeurisme kan je het ook noemen.

Niet ieder onderdeel van het boek is even overzichtelijk en dat kan soms tot wat verwarring leiden tijdens het lezen. De korte verhalen en het heen en weer hoppen tussen mensen vraagt wel wat flexibiliteit van de lezer. De hoofdstukken zijn geen afgesloten gehelen. Het zijn samenraapsels, persoonlijke verhalen, die onderlinge verhoudingen in kaart proberen brengen en zo het karakter van een plek proberen tonen. Eigenlijk is het net als een spinnenweb, met al zijn draden die onderling verbonden zijn, maar toch apart gesponnen.

'Afrit Akersloot' is een veelzijdig boekje dat op een luchtige manier soms zware thema's aankaart, maar nergens lang bij stil blijft staan. Toch geeft het stof tot nadenken. Het geeft een inkijk in levens die op het eerste zich misschien niet opzienbarend lijken, maar die toch best interessant zijn.

Het eerste wat ik dacht toen ik dit boek in handen kreeg, is waarom deze verhalen mij volledig zijn ontgaan toen ze werden gepubliceerd in NRC Handelsblad. Oké, ik lees de krant dan wel niet elke dag van voor tot achter, maar dat deze serie mij nou helemaal ontgaan is begrijp ik ook niet helemaal. Als ik op zoek ga in het archief van NRC zie ik dat de verhalen in de loop van de jaren gepubliceerd zijn. Ik lees de achterkant van het boek nog maar een keer: ‘Tien jaar lang hingen NRC-journalisten Carola Houtekamer en Freek Schravesande rond in het land.’ Ze hingen rond in van der Valk hotel Akersloot, op een plaats delict in Boven-Hardinxveld, op industrieterrein de Liesbosch in Nieuwegein, een zomer lang op Schiphol, op camping de Breyenburg in Ledeacker, in de Haagse volksbuurt Spoorwijk en - heel kort - bij kerncentrale Borsele.

Als je me vraagt welke van de zeven verhalen ik het allerleukste vond dan weet ik het niet zo goed. Ik heb ze allemaal met veel plezier en met een continue grijns op mijn gezicht gelezen. Hoe kom je op het idee om juist de plekken uit te kiezen waar gewone mensen hun gewone leven leiden? Hoe saai wil je het hebben! Ik zou er mijn geld niet op ingezet hebben, maar ik ben blij dat er mensen zijn die dat heel anders zien. Want hoe verrassend dat dan blijkt dat het juist daar gebeurt en dat – als je er maar lang genoeg rondhangt – het normale vrijwel altijd knotsgek blijkt te zijn.
Carola en Freek vatten zelf al prachtig hun gekste bevindingen samen: ‘Zo vonden we een bordeel op een industrieterrein dat meer doet voor de openbare orde dan de politie. We spraken platte Hagenezen die dreigden met klappen als je racistische taal uitsloeg. We leerden dat armoede ook is dat je liever kattenvoer koopt dan brood voor jezelf. Hoe je per ongeluk op een luchthaven kunt blijven hangen, jarenlang.’

Van mij had dit boek nog pagina’s lang en vele verhalen door mogen gaan. Ik heb veel respect voor deze beide journalisten, die met hun open en opmerkzame blik en hun prettige schrijfstijl je meteen het verhaal intrekken, alsof je er zelf bij staat.

Geniaal ook dat NRC Handelsblad twee journalisten hun gang liet gaan en hen beiden zo de kans gaf deze prachtige verhalen op te tekenen. Van een krant verwachtte ik dat de redactie boven op het nieuws zit en dat alle focus gericht is op het halen van de deadlines om het laatste nieuws nog in de krant te krijgen. Bijzonder en verrassend dat er ook ruimte gemaakt wordt voor een project zoals dit. Ik had dit pareltje niet willen missen.

Dit boek heeft eigenlijk maar één nadeel: het is te dun (en dus te snel uit).

Bij het zien van de omslag wist ik nog niet wat ik van het boek kon verwachten. De titel verraadt al iets meer. De lezer wordt via afrit Akersloot door allerlei plaatsen in Nederland gevoerd. Met beeldend spraakgebruik laten de auteurs ervaren hoe het er bijvoorbeeld in Van der Valk Akersloot en in de Spoorwijk in Den Haag aan toegaat. Het boek bestaat uit verschillende verhalen. Het boek leest makkelijk en verveelt geen moment. De auteurs zijn erin geslaagd om mij mee te nemen in voor mij onbekende werelden. Onbekend, maar toch zo dicht bij huis. Zij weten te boeien van A tot Z en dit is een kwaliteit die wat mij betreft maar weinig auteurs hebben. Bij het bereiken van pagina 160 had ik maar 1 vraag: wanneer komt het vervolg?

Rondhangen
Een originele manier om de uithoeken van je eigen land te leren kennen, de grijze plekken. De auteurs hebben een pakkende manier van schrijven waardoor je in elk rondhangverhaal snel binnendringt en vastgehouden wordt. Ze heten Ali, Saul, Vincent, Osi, Johan, Steve, Sarita, Marcel, Lenie, Juta, Fazal of gewoon Frank. Achter elke naam gaat een verhaal schuil. De auteurs nemen ons mee naar onbekende, spannende en bizarre plekken en bovenal weten ze de situaties zo mooi en treffend te beschrijven dat je het voor je ziet, ook al ken je de camping niet, ben je nooit in de buurt van Borssele geweest, ken je Schiphol alleen van je eigen reizen, heb je nooit bij de voedselbank langs gehoeven, ken je de gevangenis niet van binnen en heb je nooit je diensten aangeboden aan mannen met extreme of niet te vervullen behoeften. Mijn aandacht werd in eerste instantie getrokken door Afrit Akersloot omdat ik daar vlakbij werd geboren en omdat het begrip motel voor mij altijd iets spannends had. Niemand is de baas, alhoewel dat voor de van der Valkhotels niet helemaal opgaat natuurlijk.
Alle verjaardagen hebben ze in Akersloot gevierd en toen ze vijftig werden kregen ze een echte suite.
De beste plekken zijn de tafeltjes naast de receptiebalie. Die bieden ongehinderd zicht op de vertrekkende gasten.
Zijn eigen methode noemt hij verjagen met ondersteunend afschot. Dat klinkt beter dan : a;llemaal doodschieten.
De tip: hooguit denken in dagen van de week. Zijn eerste etmaal op de Liesbosch bracht Pieter door met tv-kijken en slapen.
De nieuwkomer ziet hier chaos. Maar het geoefende oog ziet bureaucratie.
We doen wat hoort, lopen binnen de lijntjes. Zo blijft de machine draaien.
Maar Lenie, die nog nooit in haar leven geschoten heeft, haalt de trekker over.
Armoede in Nederland heeft zo zijn eigen mores
Een aantal citaten die de diepgang en de luchtigheid van het rondhangen illustreren.
Een vrolijke, droevige, heldere, goed verwoorde blik op de uithoeken.

Nederland aangeharkt? Niet als je de auteurs mag geloven. De verhalen in dit boek voeren je langs witte plekken op de kaart van ons land. Gekker, goorder en gruiziger dan je op het eerste gezicht denkt. Heel vermakelijk verwoord.

Bij het zien van de schitterende cover van Afrit Akersloot van Carola Houtekamer en Freek Schravesande wordt je nieuwsgierig naar waar het boek over zal gaan. De titel komt bekend voor. Een ieder die wel eens met de auto op de snelweg heeft gereden, als chauffeur of als passagier, heeft het bord Afrit Akersloot wel eens zien staan. Misschien heb je die afrit wel eens genomen omdat je daar moest zijn of omdat je via die weg moest rijden.

De auteurs nemen je mee naar andere, niet zo vanzelfsprekende plaatsen dan gebruikelijk zoals de kerncentrale in Borssele en laten je op een andere manier naar plaatsen zoals bijvoorbeeld Schiphol kijken waar, als je goed oplet, meer gebeurt dan je zo op het eerste gezicht denkt en ziet. Als je goed oplet, dan zie je niet alleen de reizigers die allemaal op weg zijn naar een verre of minder verre bestemming, maar ook het personeel dat er werkt, mensen die niet ergens naar toe gaan, maar daar wat rondhangt, al dan niet met een reden en nog veel meer. Wat je allemaal krijgt te horen als je een praatje maakt met mensen.

Ze logeerden een week in een hotel aan de snelweg van een beroemde familie waar ze meer kwamen te weten over de beroemde hotelketen, hoe de eerste generatie is gestart en hoe de generaties daarna elkaar opvolgden. Wat de telgen eerst moesten doen alvorens ze een hotel mochten runnen. Wat voor werk het personeel allemaal doet en wat ze allemaal meemaken met de gasten. Voor diegenen die in de horeca hebben gewerkt, kan het bekend voor komen.

Ook nemen ze je mee naar een Haagse volksbuurt, een industrieterrein en een camping. Plaatsen waar men eigen regels hanteert en elkaar niet verraad, maar zelf de problemen oplost als die er zijn. Zo hebben al de plaatsen waar de auteurs zijn geweest hun eigen, vaak ongeschreven, regels waar men aan dient te houden. Het laat zien dat Nederland zoveel meer is dan bijvoorbeeld het welbekende Amsterdam, De Efteling, klompen, kaas, molens en tulpen.

Carola Houtekamer en Freek Schravesande laten in Afrit Akersloot zien wat voor dingen je ziet, wat voor soort mensen je kan ontmoeten, als je niet de geeikte plaatsen bezoekt, maar eens een andere, niet zo vanzelfsprekende richting opgaat. Wat je kan meemaken als je eens een paar dagen langer op een plaats blijft en dan niet weggaat, maar daar blijft. Het blijkt dat Nederland niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk kleurrijker is wat mensen aangaat, dan men over het algemeen denkt. Dat er plaatsen zijn waar niemand de niemand de baas is. Soms blijkt er in een pand niet iets te zitten wat je verwacht of blijken sommige mensen anders te zijn dan je op het eerste gezicht denkt. Een ieder die de auteurs hebben gesproken, blijkt zo zijn verhaal te hebben. Het zijn vrolijke, aangrijpende, bijzondere, droevige en soms schokkende verhalen.

Het is een boek dat vlot wegleest en naar meer smaakt. Je hoopt dat de auteurs in de toekomst met nog een boek over aparte plaatsen aankomt. Je vindt het jammer als je het boek uit hebt.

Kortom; Afrit Akersloot van Carola Houtekamer en Freek Schravesande is een boeiend boek dat laat zien dat er meer is in Nederland dan men denkt. Het is te hopen dat de auteurs nog één of meerdere boeken gaan schrijven over plaatsen waar men niet aan denkt om heen te gaan, om ook daar een kijkje van binnen te krijgen.

Na het lezen van deze prachtige bundel van het journalistenduo Carola Houtekamp en Freek Schravesande zal ik nooit meer argeloos langs de snelweg rijden of achteloos een industrieweg gadeslaan. Er speelt zich meer af dan we altijd hebben gedacht ,alleen moet je het wel willen zien.

Twee journalisten van NRC.next en NRC Handelsblad hebben vele jaren rondgehangen op plaatsen waar niemand dacht dat er iets gebeurde. Daar waar er wereldnieuws is te vergaren vond je deze twee verslaggevers niet. NRC gaf ze de vrijheid om door Nederland te dwalen op zoek naar de verhalen achter bijzondere mensen en plekken.
Een redelijk dun boekje en dat is jammer want beide journalisten vertellen met gevoel voor detail verhalen die je niet verwacht op deze plekken waar we zelf vast niet snel naartoe zouden tuffen.
Ze ‘hangen’ heel wat uren, dagen en maanden rond op kleurrijke plaatsen. De plaatsen en mensen zijn heel divers. Van een bekend hotel met een toekan reizen ze met gemak naar een plaats delict of hangen ze een jaar rond in een Haagse volksbuurt.
Het is hun gelukt om de mensen in hun waarde te laten waardoor mijn blikveld vergroot werd. Wat voor mij eigenlijk heel gewoon is, is dat voor hun niet. Maar andersom staat mijn leven soms ook mijlenver van hun vandaan.
Dat deze verhalen nu gebundeld zijn is erg fijn want het zijn prachtige verhalen geworden. Met open blik en een fijne schrijfstijl word je het verhaal ingezogen, het boek had van mij dikker gemogen. Journalistiek om u tegen te zeggen.

Fijn om als je eens langs deze plaatsen rijdt dat je nu weet wat er wel eens zou kunnen gebeuren.
Maar ook heel bijzonder dat Carola Houtekamer en Freek Schravesande toegang hebben gekregen om hier zo lang research te mogen doen voor dit project. Een aanrader!

Een luchtig geschreven boek over mensen die via de afrit van de snelweg een andere kijk op Nederland neerzetten. De mooie inkijk in het hotelwezen en de omgeving van het hotel, een afrit, een luchthaven, volksbuurt waardoor je op industrieterrein komt, politiek, humor en bedrijfsvoering wisselen elkaar af. Een leuk boek om te lezen met een prachtige vormgeving.

'Afrit Akersloot' geeft een bijzonder inkijkje in gewone plekken, zoals een Van der Valk hotel, Schiphol, een Haagse Volksbuurt. Plekken waar iedereen wel eens is geweest maar waar je over het algemeen niet echt goed om je heen kijkt, ik in ieder geval niet. De NRC-journalisten Carola Houtekamer en Freek Schravesande beschrijven op een grappige, luchtige manier wat er in het dagelijks leven op deze plekken 'te beleven valt', of juist niet. Want zoveel gebeurt er niet in het Haagse Spoorwijk. Er is vooral chaos. Cicero, één van de bewoners antwoordt nuchter wanneer politie en justitie beweren de jacht op de criminele organisaties in de wijk te hebben geopend: 'Niets is hier georganiseerd. Misdaad niet, relaties niet, kinderen niet. Het komt op je pad'.

'Een jaar lang rondhangen in een Haagse volksbuurt' is één van de betere verhalen. Net als 'Een jaar lang rondhangen op een industrieterrein', vind ik. Maar dat komt omdat ik dat industrieterrein ken, het is vlakbij waar ik woon en in de penitentiaire inrichting waar het ook over gaat, ben ik onlangs op bezoek geweest. Dat maakt dit verhaal voor mij ontzettend levendig; wist ik veel wat er zich daar allemaal afspeelde! Andere verhalen vind ik wat langdradig, zoals het eerste, over het Van der Valkhotel. Na een paar bladzijden weet ik het wel.

Maar al met al is de vorm van journalistiek en schrijven zeker aan te bevelen. Vooral de droogheid van sommige stukken bevalt me. Het is zo pijnlijk maar tegelijkertijd grappig waar. In het verhaal over het industrieterrein: 'Criminaliteit de grootste zorg van de ondernemers? Nee natuurlijk niet. Dat is de file.' Mooi hoe de verslaggevers een andere vorm van journalistiek van maken en daar een makkelijk leesbare roman van hebben gemaakt.

Een korte maar vermakelijke inkijk in verborgen Nederlandse werelden. Deze bundeling van columns uit het NRC start met hoe het er aan toegaat bij de Van Der Valk Akersloot, een enorme machine die duizenden gasten in een week bediend. We ontmoeten kleurrijke personages, van nachtwakers, de kok en de schoonmaakploeg, die ons meenemen in de vreemde dingen die ze dagelijks meemaken. De familie Van Der Valk zelf wordt ook mooi neergezet, inclusief interne competitie tussen de vele familieleden hotels. Overall gaf het me wel een sterk gevoel van sleur en massaliteit, echt een soort uitstapje in een andere wereld.

Het verhaal over een moord op een excentriekeling in Boven-Hardinxveld bleef me minder bij, net zoals de campingmoord en het tochtje naar Borssele; de korte stukken zijn naar mijn mening weinig boeiend en gaan niet diep genoeg.

Industrieterrein Liesbosch Nieuwegein, een van de 4.148 in Nederland, vond ik wel boeiend beschreven, veel problematiek met drugs en gezamenlijk onderhoud, waar ik in ieder geval nooit bij stilstond toen ik over een bedrijventerrein heen reed. Verder krijg je een inkijk in het gevangenisleven, want ook een gevangenis is gevestigd in het Liesbosch.

Schiphol achter de schermen, inclusief koninklijke wachtruimte en het duurste wat je kan kopen (een diamand van €60.000), krijgt ook een licht surreëel tintje. Sommige stukjes voelen een beetje gedateerd aan, zo komt de brand in het detentiecentrum in Schiphol nadrukkelijk terug, waardoor Rita Verdonk toentertijd moest aftreden, wat al zo ver weg aanvoelt dat het bijna een voetnoot met toelichting nodig heeft. Ook wringt in dit stuk de ondertitel “Een reis langs plekken waar niemand de baas is” enigszins, omdat in alles, van luchtverkeersleiding, omgevingsmanagement, bagageafhandeling tot beveiliging en daklozenopvang, Schiphol als een soepel geoliede machine naar voren komt.

De rapportage in Spoorwijk vond ik als Hagenaar ook interessant. Vooral ook hoe armoede in Nederland hier een gezicht krijgt, met bijna 10 procent van de wijk die naar de voedselbank gaan maar waarbij de “klanten” wel alleen wit brood willen en het volkoren brood laten staan, de buurtbewoners het vertikken te fietsen en liever de bus nemen en de best lopende detailhandel een dierenwinkel is omdat bijna iedereen huisdieren heeft, vond ik boeiend. Ook de hiërarchie van de uurlonen, in de zin van hoe vroeg allereerst de Oekraïners, daarna de Polen, de Turken en dan pas de autochtonen opstaan op een gemiddelde werkdag, is onthullend.

Met dank aan de Club van Echte Lezers van Atlas Contact voor het recensie-exemplaar.

Tien (!) jaar lang waren Houtekamer en Schravesande een heus observatieteam. Op het industrieterrein en in de Haagse volksbuurt hingen zij een heel jaar rond. Op de camping een week , bij de kerncentrale slechts een dag. Wat een onderneming! Het zijn verhalen geworden die blijven hangen. Verhalen van en over bijzondere mensen. Veelal zijn het heftige thema’s, luchtig weergegeven. Dat maakt Afrit Akersloot een origineel boekje.

Een reis is dit niet. Wel beschrijft het plekken die je als reiziger wellicht passeert. Een luchthaven, een hotel, parkeerplaats … vraag je je daar wel eens af wat er zoal achter de schermen gebeurt? Daar kan dit boek wel een stukje antwoord op geven.

Afrit Akersloot is geschreven door de journalisten Carola Houtekamer en Freek Schravesande en dankzij Uitgeverij Atlas Contact heb ik deze verzameling reisverhalen gelezen.
Dwalen door Nederland is mij niet vreemd, maar wat deze journalisten voor elkaar hebben gekregen is wel heel mooi. Verhalen optekenen van mensen die je niet iedere dag tegenkomt. Werkend in een hotel, op Schiphol, of een industrieterrein waar iedereen en niemand de baas is. Verhalen uit het gewone leven, maar ook hoe een gemeenschap elkaar ondersteunt en dekt.
De verhalen zijn eerder verschenen in NRC Handelsblad, maar gebundeld in dit boek leest het heerlijk weg.
Zo "kom" ik nog eens op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. De schrijfstijl spreekt mij aan. Kort, onderzoekend, hier en daar indringend. Altijd een inkijkje in het dagelijks leven. Twee verhalen zijn rondom "waarom is hij vermoord". De omgeving weet de antwoorden (of denkt de antwoorden te weten) maar geeft ze niet. Alle verhalen beslaan een periode. Een zomer op Schiphol, een week op Akersloot. Maar hoeveel informatie krijg je wel niet als je een jaar op een industrieterrein of in een Haagse volksbuurt rondloopt?! Het dagje Borssele heeft een leuke wending. Ik heb het met veel plezier gelezen!

Plekken, waarvan je weet, dat ze bestaan en die je toch niet kent.
De verhalen fascineren en vragen om direct uitgelezen te worden

De eerste indruk van dit redelijk dunne boekje (159 blz) is dat het er eenvoudig uitziet. De voorkant van de omslag is helemaal gevuld met getekende personen. Je vraagt je dan af waarom? Het antwoord vind je zeker in dit boekje wat verrassend is.
In 7 hoofdstukken beschrijven de auteurs hun belevenissen op verschillende plekken in Nederland.
De auteurs hebben een of meerdere dagen rondgehangen, gekeken en mensen geïnterviewd op verschillende locaties in Nederland. Geen doorsnee locaties waar je bijzondere verhalen van verwacht. Het tegendeel is waar. Op zeer boeiende wijze vertellen zij hun ervaringen bijvoorbeeld over een hotel aan de snelweg. De lezer wordt verrast door wat daar zich allemaal afspeelt, maar ook wat de familiegeschiedenis is van de eigenaar van de familieketen. Iedereen heeft wel over de familie gehoord, maar hoe hun jonge leven al verweven is met het hotel/restaurant….tsja dat is toch wel een eyeopener. Mooi beschreven door de auteurs.
En dan Schiphol. Dat was voor mij de trekker om dit boek te willen lezen. Als je onder de rook van Schiphol woont en dagelijks de vliegtuigen hoort en ziet wil je daar meer over weten. In dit hoofdstuk dacht ik meer over het werk op Schiphol te lezen, maar nee hoor. De mensen die daar rondhangen spelen de hoofdrol. Opnieuw werd ik verrast door de belevenissen van de auteurs, die daarover verhalen in een prettige schrijfstijl die boeiend blijft.
De zeven hoofdstukken zijn heel fijn om te lezen en even te laten bezinken. Waarna je rustig het volgende hoofdstuk, wat zich op een heel andere locatie afspeelt, kunt lezen. Een boekje dus die je niet perse achter elkaar hoeft uit te lezen. Alhoewel je na het eerste hoofdstuk wel nieuwsgierig bent naar het volgende hoofdstuk. Bijvoorbeeld…..
Een industrieterrein….saai denk je dan….nee hoor. Ook hier valt veel te beleven. De auteurs hebben mij laten inzien dat ook een industrieterrein een heel eigen wereld is. Hopelijk niet allemaal zoals in dit boek beschreven industrieterrein.
Het hoofdstuk over Borssele begon met een stuk herkenning. Het boemeltreintje Goes-Borssele. Tsja als je daar familie hebt wonen….
Carola Houtekamer en Freek Schravesande hebben mij weten te overtuigen dat Nederland niet alleen bestaat uit toeristische plekken, maar dat er nog zoveel meer te ontdekken valt. De op de achterkant van het boek genoemde “grijze vlekken” op de kaart. Als je je ogen en oren maar open houdt.

Recensie Afrit Akersloot van Carola Houtekamer en Freek Schravesande
Een reis langs plaatsen waar niemand de baas is.

Tien jaar lang hingen NRC-journalisten Carola Houtekamer en Freek Schravesande rond in het land. In een hotel, een volksbuurt, bij een kerncentrale, op een camping, een industrieterrein en een luchthaven. Op de achterflap staat: wie Afrit Akersloot leest, leert de grijze vlekken op de kaart kennen.

Hoe toevallig kan het zijn: ik las het eerste hoofdstuk Een week rondhangen in een hotel aan de snelweg, dat speelde in het Van der Valk hotel in Akersloot. Ik logeerde in Van der Valk in Nieuwerkerk a.d. IJssel. Keek ineens met andere ogen naar het reilen en zeilen in een hotel. Op de kamer lag een tijdschrift van Van der Valk, waarin verschillende personen van de familie vertellen over hun leven. Een hele grote familie met allemaal voor ogen het de klant zo prettig mogelijk te maken.

Ook heel interessant is het om te lezen hoe de verschillende afdelingen op Schiphol functioneren.
Het verslag van de Haagse volksbuurt Spoorwijk vond ik boeiend. De schrijvers laten zien wat daar allemaal gebeurt, maar ook hoe hecht die gemeenschap is.

Ik zal me nu, rijdend over een industrieterrein ook gaan afvragen: wat gebeurt hier echt?

Ik vond het een leuk boek om te lezen, heel afwisselend en boeiend en soms met wat onderkoelde humor geschreven. Er zullen vast nog veel meer plekken te beschrijven zijn, dus misschien: wordt vervolgd? Ik kijk er naar uit.

Heerlijk om eens wat anders te lezen dan al die (auto)biografieën en handleidingen voor roem, rijkdom en succes. Originele verhalen, vreemde situaties, doodgewone mensen. Sommigen ervan waren behoorlijk herkenbaar. Afrit Akersloot is een vermakelijk boekje, gemakkelijk leesbaar en fijn geschreven.

Het gegeven dat er gewone verhalen vertelt worden bij alledaagse locaties kan heel interessant zijn. Waarom het hier echter in simpele zinnetjes op Jip en Janneke niveau geschreven moest worden begrijp ik echt niet. Tevens las ik dat ze 10 jaar lang deze verhalen noteren....werkelijk? Van NRC journalisten met zoveel vrijheden en tijd had ik veel meer verwacht.

Gewicht
0,229 Kg

Uit jaar:
2019

Uitvoering:
Paperback

Omslagontwerp (Vormgeving omslag):
Nanja Toebak

Auteursfoto (Portretfoto):
Jelmer de Haas

Tekeningen van:
Ilonka Koning-de Boer

Typografie (Boekverzorging):
binnenwerk: Wim ten Brinke

Aantal pagina's
160

NUR/NUGI
756,757

Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands

Handige links

Zoekopdracht binnen de site

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
Winkelwagen

Links

DVDs

Videogames

Games

© 2018 - 2024 Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands | sitemap | rss