Via partner

Baby's weten wat ze willen vertrouw op de signalen van je kind. , A.J. Solter

Artikelnummer: 9789060208304
Artikel 2 van 57
Baby's weten wat ze willen vertrouw op de signalen van je kind. , A.J. Solter
€ 8,00
Overzicht

KLIK HIER OM TE BESTELLEN VIA PARTNER

Geheel nieuwe herziene versie, dus ook met een geheel nieuwe vertaling!
In Baby's weten wat ze willen beschrijft Aletha Solter een warme, aandachtige methode om met baby's in de leeftijd van 0-2½ jaar om te gaan. Uitgangspunt is dat baby's zelf het beste weten wat ze nodig hebben. Het gaat erom dat ouders en verzorgers hun signalen opvangen en die op de goede manier interpreteren. Huilen neemt een centrale plaats in, omdat het de belangrijkste manier is waarop baby's aandacht vragen voor hun behoeften, en waardoor ze frustraties en pijnlijke gebeurtenissen verwerken. Als ze echte aandacht krijgen wanneer ze huilen (of boos zijn, of lachen) en niet op allerlei manieren gesust worden, kunnen ze zich goed herstellen van traumatische ervaringen, aldus de auteur. Deze methode berust voor een deel op de werkwijze van het 'co-counselen', waarbij volwassenen elkaar leren het vermogen terug te vinden om te huilen, te lachen en woedend te worden, waardoor ze zichzelf kunnen genezen van de gevolgen van vroegere pijnlijke ervaringen. Baby's weten wat ze willen bevat oefeningen voor ouders om door middel van deze 'ontladingsmechanismen' eigen pijnlijke ervaringen te verwerken, om daarna beter in staat te zijn de behoeften van hun kind te vervullen.
Aletha J. Solter is ontwikkelingspsychologe en moeder van twee kinderen. Ze heeft aan de universiteit van Californië gedoceerd en onderzoek gedaan, is auteur van verscheidene wetenschappelijke publicaties en geeft workshops voor ouders. Ze komt regelmatig naar Nederland.
De vertaling werd verzorgd door Dorine Duyster waarbij drs Hanneke van Hasselt-Mooy (kinderpsychologe) feedback gaf; zij vertaalde mede de eerdere versie van dit boek.

MENINGEN: Als onze dochter een beetje wiebelig wordt en gaat zeuren, weten we genoeg. Dan pakken we haar en gaan op 'de huilplek' zitten met haar in de armen. Zodra we geïnstalleerd zijn, zet ze het op een krijsen, waarbij ze meestal ook flink ligt te trappen en slaan. Na een poosje (soms 5 minuten, soms wel 25) zucht ze dan diep en valt meestal in slaap. De ontspanning die er dan van haar gezicht te lezen is, is prachtig. Een vriendin die laatst oppaste en die we hadden geïnstrueerd mbt het huilen, vond het van tevoren maar raar, maar was uiteindelijk ook onder de indruk. Ze zei verbaasd: 'Ik had helemaal geen medelijden met haar toen ze zo huilde!' En dat klopt ook precies, want het is juist fijn om die tranen eruit te gooien. 

De auteur beschrijft een breed scala aan onderwerpen, die met de levensbehoeften van baby's te maken hebben. Ze geeft allerlei redenen waarom baby's huilen en waarom het zo ontzettend belangrijk is om ze de tijd te geven om uit te huilen, terwijl ze vastgehouden worden. Door te huilen raken baby's spanning kwijt, waardoor ze vervolgens weer ontspannen zijn. Verder gaat de auteur breedvoerig in op de emotionele ontwikkeling van het kind, de driftbuien, de manieren van straffen en belonen. Als laatste behandelt ze het veilig hechten van baby's. De auteur heeft gestudeerd bij Jean Piaget en heeft eveneens 'Het ongedwongen kind' (2004) en 'De taal van huilen' (2000) geschreven. Ze is de oprichtster van het Aware Parenting Institute (1990). Een prettig leesbaar boek, leerzaam, in een duidelijke schrijfstijl, met verhelderende voorbeelden en een uitgebreide bronvermelding in eindnoten. De verwerkingsvragen aan het eind van elk hoofdstuk geven de lezer gelegenheid tot reflectie over de eigen babytijd en opvoedingspatronen. Het boek besluit met een register en adressen van hulpinstanties. Verrijkend voor iedere ouder.J.W. Hakvoort

Dit boek heb ik tijdens mijn zwangerschap al aangeschaft, omdat het idee van spanning ontladen door te huilen me erg aansprak en het me ook heel logisch is de oren klonk. Mijn vriend - die erg van de wetenschap is en graag bewijs ziet - vond het allemaal maar zo-zo. Inmiddels is onze dochter echter vijf maanden en is ook hij helemaal om. Het is best een gevoelig kind, maar na een flinke huilbui valt ze altijd als een blok in slaap (zonder speen) en daarna is ze dan enorm relaxt. Heerlijk om te merken.

Dit boek heeft me erg geholpen om ons kindje te begrijpen, in haar eerste weken en ook nu nog (4 maanden oud). Het belangrijkste inzicht dat Aletha Solter meegeeft: baby's weten wat ze nodig hebben, als ouder is het de kunst om je kind te verstaan en in te gaan op de behoefte die je kind uit. In het begin had ik grote moeite om de huiluurtjes van ons baby'tje te doorstaan (ook al was het maar af en toe, en heel voorspelbaar zo tussen 8 en 9 uur 's avonds). Ik vond het verschrikkelijk om haar te horen huilen, probeerde haar steeds aan te leggen voor borstvoeding (ook al had ze net gehad, het idee dat mijn kind honger had kon ik niet verdragen). Aletha Solter legt uit dat alle kindjes van tijd tot tijd ook behoefte hebben aan huilen. De eerste keer dat ik met ons kindje op een rustige plek ging zitten, haar dicht tegen me aan hield en haar een dik half uur liet uithuilen, zal ik nooit vergeten. Na dat half uur zuchtte ze en legde ze haar hoofd tegen mijn schouder. We bleven nog even zitten, ik legde haar daarna op het aankleedkussen omdat het tijd was voor een badje, en daar was een stralende glimlach te zien op haar gezichtje. Sindsdien gaat het moederschap veel meer van een leien dakje, af en toe even in mama's armen uithuilen hoort er nu bij. Ik wens andere ouders toe dat ze ook zo'n rust vinden met dit boek. Heel fijn dat hier adviezen in staan die je natuurlijke neigingen bevestigen, in plaats van meer gangbare theorieën waarbij je kinderen alleen in hun bedje moet laten huilen. Als je leert om in te zien dat afhankelijkheid bij baby's hoort en hen stimuleert in hun ontwikkeling, kun je je ook verweren tegen meer traditionele bakerpraatjes over zelfstandigheid bij jonge kindjes.

Goede koop, heldere uitleg en makkelijk leesbaar

Het gevaar van Solter’s methode schuilt hem vooral in de toepassing bij jonge baby’s.

In concreto pleit Solter voor een soort averechts weenuurtje. Terwijl de ouders vroeger hun kinderen hun nummertje alleen lieten opvoeren in het bed, moeten ze nu tijdens het wenen ‘liefdevol worden vastgehouden en moet er naar hen worden geluisterd’. Immers: ‘contact hebben met iemand is een essentieel onderdeel van het ontladingsproces’

Lezen we aandachtig volgend verslag: ‘Toen mijn zoon achteneenhalve maand oud was, nam ik hem mee op bezoek bij vrienden. Terwijl we daar waren, werd hij hangerig en jengelig en onrustig. Ik dacht dat hij misschien behoefte had om te huilen, dus verontschuldigde ik me, nam hem meer naar een andere kamer, hield hem vast en zei: ‘Prima, huil nu maar’. Onmiddellijk barstte hij in tranen uit en huilde zeker twintig minuten heel hard. Toen hij klaar was, gingen we terug naar de andere kamer, waar hij gedurende de rest van ons bezoek rustig en tevreden speelde’.

Niet anders vergaat het Solter. Van de vroegere ouders verschilt ze alleen maar doordat haar begrip voor de behoeften van het kind wat breder is. Ze is langer bereid om wenen als vragen te begrijpen: kinderen hebben nog meer behoeften dan honger en dorst of afwezigheid van pijn. Maar ze kan of wil de waaier niet verder openvouwen. De baby heeft in haar ogen een zeer beperkt aantal behoeften: van cognitief veroorzaakte problemen vind je in haar hele boek geen woord! Om deze leemte te vullen haalt Solter in de plaats van de ontwikkeling van de longen een andere geest uit de fles: het trauma. Het kan hier gaan om overprikkeling of het plots opzijgeschoven worden door een moeder die aan de telefoon wordt geroepen, maar in de meeste gevallen bedoelt ze gewoon: het geboortetrauma.

Solter denkt dus dat haar baby behoefte had om te wenen. Waarom komt het niet in haar op dat hij zoals alle kinderen van die leeftijd zijn moeder niet met derden wil delen? In plaats van dat in te zien, misduidt Solter de onwil van het kind om zijn moeder af te staan als ‘behoefte om spanning af te laden’, waarop ze zich zowaar met haar zoontje in afzondering terugtrekt!

Toen onze dochter geboren werd, vroegen we ons af of er geen handboek was waardoor we haar konden begrijpen in haar non-verbale communicatie en ernaar konden handelen. Na veel zijwegen bewandeld te hebben - en iedere keer net niet -kwam ik dit boek tegen. Alles viel op zijn plaats. Het is een echte aanrader voor jonge en gevorderde ouders (met nog een jong kind in het gezin), omdat je direct begrijpt wat je kind werkelijk nodig heeft en hoe je als ouder toch je grenzen kunt stellen. Lijkt me een fijn idee als meer mensen hun kind(eren) zo opvoeden, dan ziet de wereld er over een tijdje een stuk toleranter uit.

Velen is het vandaag duidelijk waarom de zuigeling weent als je hem zomaar neerlegt: hij wil gedragen worden of naast de ouder liggen. Er was een tijd dat men dat om diverse redenen niet wilde weten. Om te verklaren waarom de zuigeling dan weende, moest men dus ontkennen dat wenen een vraag of een protest was. Het heette dan: het kind moet elke dag een uurtje wenen, dat is goed voor de longen!

In het begin vond ik de huilbuien erg moeilijk, omdat ik gewoon niet goed wist of ik er wel goed aan deed om haar zo te laten huilen. Maar omdat we merkten dat het haar echt goed deed, zelfs toen ze pas een paar weken oud was, zijn we er mee doorgegaan. Gelukkig!! Nu voel ik gewoon liefde voor haar als ze zo'n huilbui heeft, en ben ik niet meer bang dat ik iets verkeerds doe.


We merken dat onze dochter verder heel weinig huilt (behalve als ze honger heeft of met een andere aanwijsbare reden). We hoeven haar NOOIT rond te dragen, al neuriënd en wiegend om het huilen in bedwang te houden - en dat ze dan direct weer begint met huilen zodra je stopt. In plaats van eindeloos rondzeulen, laten we haar even uitrazen en daarna slaapt ze of gaat ze weer fijn liggen spelen.

In dit boek staan ook heel veel andere zaken, waarvan niet alles me evenveel aanspreekt. Het 'gezinsbed' bijvoorbeeld vind ik drie keer niks. Maar de algemene lijn van Solters verhaal vind ik heel erg goed: goed kijken en luisteren naar je kind, het zijn emoties laten uiten en het laten zien dat je altijd van hem houdt. Heel liefdevol allemaal, en respectvol naar je kind.
Geen groter contrast denkbaar met Gina Ford - door ons spottend 'de kraam-nazi' genoemd. Heel onbehoorlijk van ons natuurlijk, maar zo komt ze over met haar spastische schema's. Ons kind sliep ook al met twee, drie maanden 12 uur achter elkaar door, dus daar heb je Gina's rigide manier van doen echt niet per se voor nodig (al doet ze alsof dat wel zo is).

Kortom: erg aan te bevelen!

Heel blij met dit boek! De methode van het laten huilen wordt heel duidelijk uitgelegd. Mijn baby heeft genoeg kunnen ontladen. IK merkte dat wanneer ze een paar dagen jengelig was ik haar toch bij me moest nemen en laten uithuilen. Dan was ze een half uur hevig aan het huilen en daarna weer een stralend zonnetje (soms eerst een slaapje). Nu huilt ze eigenlijk nooit.
In dit boek staat het hoe en waarom over huilen en je kindje laten zijn. Ik heb er erg veel aan gehad en mijn dochtertje ook.

Na het lezen van dit boek heb in eindelijk een ritme gevonden samen met mijn baby. De meeste adviezen zijn steeds gebaseerd op een ritme forceren. Deze psychologe heeft daar een andere kijk op. Alles werd meteen veel duidelijker voor me. Nu heb ik een blije rustige baby.

Onze dochter (1jr) heeft maandenlang nachten gehuild. We probeerden haar te troosten, liedjes te zingen, te spelen, voorlezen, televisie kijken om het huilen te stoppen. Allerlei 'onderzoeken' bij doktor, KNO-arts, osteopaat en tot slot via-via dit boek gekocht.
Wat een verademing!
Uiteraard is het belangrijk om te kijken of het kindje geen medische klachten/ oorzaak heeft. Maar om daarna toe te kunnen geven aan een huilbui is een verademing. Een prachtige uitleg in het boek, prima onderbouwing, en het vormt bijna een levenswijze.

Hoera! Mijn leven en dat van mijn dochter zijn een stuk meer ontspannen geworden na het lezen van dit boek. Zoals in één van de andere reviews geschreven sluit het goed aan bij de manier waarop je van nature met je baby en kind om zou gaan. Het leert je natuurlijk moederschap beter toe te passen en te doceren. Als mijn dochter tegenwoordig huilt neem ik haar op schoot, denk ik wat fijn dat ze zich kan uiten en leg ik haar daarna lekker in bed. Goede therapie tegen stress, zorgen en schuldgevoelens.

Dit boek zou je eigenlijk al tijdens de zwangerschap moeten lezen. Scheelt een hoop frustratie.
Maar geeft ook een kijk op een andere manier van omgaan met je baby.

Geeft rust voor jezelf en je baby.

Ik heb heel wat boeken gelezen over babies en het opvoedeb ervan. Elke keer dacht ik: Dit is HET boek, maar toch weer niet. Maar ik heb HET boek eindelijk gevonden en dat is babies weten wat ze willen.Dit boek is heilig voor mij en mijn gevechtspartner tegen doe vastgeroeste methoden van vroeger. Dit boek laat zien dat babies mensen zijn en geen dingen die alleen maar eten poepen en slapen. Het laat zien dat je al vanaf dag 1 het karakter van zo'n kleintje ontwikkeld wordt. En dat je haar/hem nu al maakt zoals hij straks zal zijn. Ik snap mijn 3 maanden oude dochtertje een stuk beter. Allen is het nog heel moeilijk om de signalen te ontdekken, maar we komen er wel, met veel geduld in onze broekzak.Dit boek leert je om met je hart te luisteren en niet meer met je verstand of naar anderen.

Super duidelijk geschreven. Geen moeilijke taal en woorden maar voor iedereen te begrijpen. Zeer leerzaam en makelijk weg te lezen.

ik heb veel antwoorden uit het boek kunnen halen als zoekende moeder van mijn eerste kind

Het is een zeer interessant boek... Beantwoord vele vragen. Aanrader toch!

Waardevolle informatie voor alle ouders

Iedereen is natuurlijk anders, maar totaal niets aan het boek gehad. Niet lekker leesbaar, er wordt steeds naar onderzoeken uit verleden gerefereerd en niets in herkend bij mijn dochtertje

Gewicht
0,4 Kg

Uit jaar:
2009-2014

Uitvoering:
Paperback

Uitgever(Label):
De Toorts , Haarlem

Uitgever(Label)(voor België):
EPO, Lange Pastoorstraat 25-27, Berchem/Antwerpen

Omslagontwerp (Vormgeving omslag):
Esther Zwart, Haarlem

Omslagfoto: (255 tekens)
Jan Boswijk, Gameren (Bovenste foto)+Esther Zwart, Haarlem (onderste drie foto's)

Vertaald door:
Dorine Duyster, Amsterdam (Feedback: Hanneke Hasselt-Mooij, Velp)

Oorsponkelijke titel
The Aware Baby

Aantal pagina's
290 excl. Wegwijzer+Over de auteur+Andere boeken+Eveneens verschenen

NUR/NUGI
854 Opvoeding van kinderen en jongeren

Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands

Handige links

Zoekopdracht binnen de site

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
Winkelwagen

Links

DVDs

Videogames

Games

© 2018 - 2025 Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands | sitemap | rss